کمک های اولیه در مسمومیت ها
مربیان بهداشت گرامی و مراقبین سلامت عزیز هنگام کار در مدارس با حوادث و اتفاقات مختلفی در ارتباط با دانش آموزان مواجه می شوند که اولین اقدام حفظ خونسردی مربی بهداشت و سپس در موارد حاد تماس با اورژانس و خانواده ی دانش آموز می باشد. اما تا رسیدن اورژانس و خانواده گاهی می توان در آن زمان طلایی کمک موثری به دانش آموز نمود.یکی از اتفاقات که بارها در مدارس مشاهده شده، مسمومیت ها و انواع مسمومیت می باشد. به همین دلیل کمک های اولیه در مسمومیت ها را در ذیل می خوانید. قابل ذکر است تا زمانی که اطلاعات کافی در زمینه ی کمک های اولیه ندارید هرگز اقدامی در این خصوص ننمایید.
اقدامات اولیه در مسمومیت ها :
نوع ماده مصرف شده، زمان مصرف آن و چگونگی مصرف آن را تشخیص دهید.
بخش اورژانس به این اطلاعات نیاز دارد.
در صورتی که هوشیاری فرد کاهش و رفتارش نامتعادل باشد، به سختی نفس بکشد یا احتمال دهید اقدام به خودکشی کرده است، با شماره ۱۱۵ تماس بگیرید.
ماده سمی می تواند به شدت خطرناک باشد که در این صورت فرد نیاز به مراقبت های اورژانسی دارد.
فرد را مجبور به استفراغ نکنید و از او نخواهید تا مایعی را بنوشد مگر این که تجویز شده باشد.
مجبور کردن فرد به استفراغ می تواند به گلو یا مجرای تنفس او آسیب وارد آورد.
کمک های اولیه مرتبط
الف- بیمار بیهوش است و تنفس دارد.
تنفس بیمار را با بالا بردن چانه و متمایل کردن سر او به سمت عقب و نگاه کردن و حس کردن تنفس از طریق گونه های خود را بررسی کنید.
هنگامی که بیمار بیهوش است عضله های او شل شده و با برگشت زبان به سمت حلق، راه هوایی مسدود، در نتیجه تنفس برای بیمار غیر ممکن می شود. با بالا بردن چانه و متمایل کردن سر بیمار به سمت عقب، و باز گرداندن زبان به حالت عادی خود، راه هوایی بیمار باز می شود. به حرکت قفسه سینه بیمار توجه کنید، در صورت وجود حرکات دم و بازدم، و لمس بازدم بیمار با گونه ها و یا صورت خود، می توان تنفس بیمار را تشخیص داد.
بیمار را به پهلو خوابانده و سر او را به عقب متمایل کنید.
این وضعیت سر، به باز شدن مجرای تنفسی بیمار و برگشت زبان به حلق جلوگیری کرده و علاوه بر آن خون و محتویات درون دهان و یا معده بیرون ریخته و از خفگی بیمار ممانعت می شود.
فورا با شماره ۱۱۵ تماس بگیرید یا از فرد دیگری بخواهید این کار را انجام دهد.
ب- بیمار بیهوش است و نفس نمی کشد
تنفس بیمار را با بالا بردن چانه و متمایل کردن سر او به سمت عقب و حس بازدم او با گونه ها و صورت خود بررسی کنید.
هنگامی که بیمار بیهوش است عضله های او شل شده و با برگشت زبان به سمت حلق، راه هوایی او مسدود می شود، در نتیجه تنفس برای بیمار غیر ممکن می شود. با بالا بردن چانه و متمایل کردن سر بیمار به سمت عقب، و باز گرداندن زبان به حالت عادی خود راه هوایی بیمار باز می شود. به حرکت قفسه سینه بیمار توجه کنید، در صورت وجود حرکات دم و بازدم، و لمس بازدم بیمار با گونه ها و یا صورت خود، می توان تنفس بیمار را تشخیص داد.
فورا با شماره ۱۱۵ تماس بگیرید یا از فرد دیگری بخواهید این کار را انجام دهد. در صورت احساس تنفس به بخش “بیمار بیهوش است و تنفس دارد” مراجعه کنید.
در صورت احساس نکردن تنفس، شروع به وارد آوردن فشار به قفسه سینه کنید. کف یکی از دستان را روی وسط قفسه سینه قرار دهید و کف دست دیگر را روی آن دست قرار دهید، سپس انگشتان خود را به هم قفل کنید.
به وسط جناق سینه فشار وارد آورید و سپس آن را رها کنید.
به این مراحل فشار قفسه می گویند. این کار باعث گردش خون در بدن شده و در نتیجه به حفظ اعضای حیاتی از قبیل مغز و امکان برطرف شدن انسداد در راه هوایی بیمار کمک خواهد کرد.
تا رسیدن اورژانس به ازای هر دقیقه صد فشار وارد آورید.
قبل از وارد آوردن فشار بعدی، اجازه دهید قفسه سینه بالا آید.
احیای قلبی – ریوی
سی بار به قفسه سینه فشار وارد آورید
سفت فشار وارد آورید. به قفسه سینه به عمق پنج سانتی متر و صد بار در دقیقه تند تند فشار وارد آورید.
دو تنفس به بیمار بدهید:
- سر را به عقب برگردانید و چانه را بالا بیاورید.
- بینی بیمار را با دو انگشت ببندید و دهان را محکم به دهان بیمار بچسبانید
- در دهان بیمار به مدت یک ثانیه بدمید. مطمئن شوید که قفسه سینه بیمار بالا می آید.
- تنفس مصنوعی را یکی بعد از دیگری ادامه دهید.
- اگر قفسه سینه بالا نیامد مجدد سر را به عقب کشیده و یک تنفس دیگر بدهید.
احیای قلبی – ریوی را ادامه دهید. تنها در موارد زیر احیا را متوقف کنید:
الف) نشانه ای از برگشت بیمار مشاهده می کنید، مانند نفس کشیدن،
ب) دفیبریلاتور قابل استفاده باشد،
پ) یک امدادرسان آموزش دیده یا پرسنل فوریت های پزشکی بر سر بیمار حاضر شوند،
ت) برای ادامه کار بسیار خسته شده اید،
ث) محل غیر امن شود
دیدگاه ها